اصول سیزده گانه یهود

 اصول دهگانه فوق، در میان قوم اسرائیل رواج داشت و بعدها علماء یهود با استفاده از تورات و سایر كتب عهد عتیق، اصولى براى ملت یهود و دیانت خود تدوین نمودند كه مهم ترین آن، اصول سیزده گانه اى است كه بوسیله ی موسى بن شمعون(موسى بن میمون) در سال 1204 میلادى قرائت شد:

1- (وجود خدا) خداوند حاضر و ناظر است.

2- (یگانگى او) خداوند یكتا است.

3- (مجرد بودن او) خداوند جسم و شبیه كسى نیست.

4- (نداشتن زمان) خداوند قدیم و ازلى است.

5- (قابل تقرب بودن از راه عبادت) هیچكس را جز او نباید عبادت كرد.

6- (برتر بودن حضرت موسى (ع )) سرور است بر همه ی پیامبران.

7- (حكمت او در امور) بر افكار نوع انسان واقف است.

8- (اعتقاد به نبوت ) نبوت حضرت موسى صحیح است.

9- (اعتقاد به آسمانى بودن تورات) تورات از جانب خداوند است.

10- (عدم جواز نسخ احكام) غیر قابل تغییر و تبدیل است.

11- (عدالت) خداوند، ظالم را مجازات مى كند و عادل را پاداش نیك مى دهد.

12- (آمدن مسیحاى موعود) سلطان مسیح از نسل داود ظهور خواهد كرد.

13- (قیامت و جاودانگى نفس آدمى) مردگان مستعد زنده شدن مى باشند.

یهودشناسان معتقدند كه احكام دهگانه داراى عباراتى متعلق به عهد پیدایش (سفر تثنیه) است. احكام دهگانه در قرن هفتم ق. م. در ادبیات اسرائیل وارد گردید، زیرا با توجه به مندرجات آن، عقاید آن دوره را منعكس مى سازد. این عقاید نباید شخصیت موسى را تغییر دهد و او را به صورت موجودى الهى و افسانه اى درآورد. موسى حقیقت وجودى در تاریخ داشته است. نقش اساسى موسى نجات قوم اسرائیل و ایجاد وحدت ملى در میان آنان است. احكام دهگانه منسوب به موسى بخش زیبائى از ادبیات دین یهود را تشكیل مى دهد.